Թէ ինչո՞ւ թիւ երկու: Որովհետեւ, ըստ երեւոյթին՝
առաջինը, թէ' որպէս բանաստեղծութիւն եւ թէ' անոր հետ առնչուող պատկերիզը այնքան ալ դիւրին չէր ըմբռնելը:
Գանատական դաշնակցային ընտրապայքարի հայկական թեկնածուական էջերը հիմա արդեն փակուեցան երկար ժամանակաշրջանի մը համար: Միահամուռ (եւ ոչ միայն միասնական) ոյժերով կար երազը եւ այո', նոյնիսկ կարելիութիւնը, Գանատայի խորհրդարանին մէջ զետեղելու երեք հայ երեսփոխաններ, որոնք ո'չ միայն թումբ՝ այլ նոյնիսկ հզօր պարիսպ մը կրնային ըլլալ ի դէմ հանդիման թրքական պետական մարմիններու գանատահայ գաղութին իրագործումներուն դէմ կազմակերպած արդեն իսկ դիմակազերծուած եւ կազմակերպեալ նախայարձակ քայլերուն: Այդ երազը այլեւս թաղեցինք:
Avedis Kevorkian, Philadelphia, PA USA, 30 August 2015
About seventy-five years ago, I accompanied my father on his annual tour through New England, and, as we entered Boston, I saw a poster on which there was an advertisement on behalf of an Armenian who was a candidate for City Council.
I was impressed and I said to my father something to the effect of how wonderful it was (obviously, at that young age, I assumed that candidacy was equivalent to election) and I asked why there were no Armenians in Philadelphia’s City Council.
No comments:
Post a Comment